حیرت سرخ  / نادر پور خانی

شعرواژه های سرگردانی/

 که شعر نمی شود /

 و نه لباس نثر می پوشد؟!/

" هذیان گونه" /

وزنش در بی وزنی خوانایی ست! /

و حجمش ، سرد/

 بسان "مشبه به" ای که/

 " سراب واره"  است:/

بیگانه ی سنجش/

 ناپایدار؛ و متوهم/

====================

" گهرتجربه ی رویش درد " /

  با گذر زمان/

و ارتقای دانش/

 اسقاط باورهای پیشین/

 در سرزمین اندیشه/

می ریزد؛ و می روید....!/

  ناکجا ابادی/

که ترا به حیرت/

متقاعد می کند/

 ره توشه ی زخم سبزی ست/

       با حیرت سرخ/

می توان/

_ این بی برگی ی زرد را_

  به دوستان آبی/

 تقدیم کرد:/

=========================

تنها چیزی که دردنیا/

 عادلانه و منصفانه/

  تقسیم شده است/

"خرد و عقل"

 آدمی ست!/

چرا که /

هیچ ندیده ایم/

کس اعتراضی کند؛ که/

سهم راستینم/

 از " خرد و عقل" /

حتی به میزان خیلی ارزان/

_ یک ارزن _

کم است!/

و یا  نسبت به من/

 بی عدالتی شده است؛ و جفا/

ورنه هرچه/

 "سن و تجربه و دانش" /

و" بار انسان"/

 که افزون می گردد/

پی می بریم /

بیشتر و بهتر/

به اختلال عظیم ابتری عدالت/

 از شهروندی تا خلقت/

_ نظمش در بی نظمی، گم شده است ؟!_

 اینهمه بی عدالتی/

 _ حتی در قبرستانها و زایشگاه ها_

  بسیار فراوان/

 در دو سوی/

 " اوج و لجه " /

نسبی و میلمتری/

 صف بسته اند.....؟!/

 می توان

هر دو را/

بناز " نور تلاش و طعم تحمل"/

یکی را با دانش/

وان دوم را/

_ در چنین بیابانی _

با آزادی/

که غمزه می کند/

 رو به قبله ی عدالت/

از سهم ستم می کاهند! /

می شکوفاند!/

انگیزه ی زیستن را /

در تحملی که /

پنجره هایش/

 گشوده می شود.....!//

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: